Ένα από τα σύγχρονα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι η όξινη βροχή. Πότε όμως η βροχή είναι όξινη; Πόσο απειλεί την υγεία μας κάτι τέτοιο; Ποιος άλλος απειλείται;
Ας δούμε τα πράγματα από την αρχή. Σύμφωνα με τη θεωρία του Arrhenius οξύ είναι η ένωση
η οποία όταν διαλύεται στο νερό ιοντίζεται και αποδίδει κατιόν υδρογόνου (Η+). Τα οξέα έχου pH 0-7 και παρουσιάζουν έντονη ξινή γεύση.
Η βροχή υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν έχει pH=7, αλλά είναι ελαφρώς όξινη (pH=5,6). Η βροχή δεν είναι ουδέτερη γιατί μεσα σε αυτήν υπάρχουν διάφορα οξέα (θειϊκό, νιτρώδες). Τα οξέα αυτά δημιουργούνται από την αντίδραση των υδρατμών που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα με το διοξείδιο του θείου και διάφορα οξείδια του αζώτου. Οι συγκεκριμένες ουσίες προέρχονται είτε από καύσεις υγρών καυσίμων, είτε από ρύπους από αυτοκίνητα, βιομηχανίες κλπ, είτε σε περιοχές όπου υπάρχει ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Κυρίως μετά τη βιομηχανική επανάσταση, όπου οι ανάγκες για ενέργεια έγιναν μεγαλύτερες, διευρήνθηκαν οι βιομηχανικές δραστηριότητες, αυξήθηκαν οι ρύποι λόγω αυξανόμενου μεγέθους οχημάτων, με αποτέλεσμα τα οξέα αυτά να βρίσκονται σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες. Έτσι το pH της βροχής είναι μικρότερο από 5,6 και τότε ονομάζουμε το φαινόμενο όξινη βροχή. Ο ίδιος όρος έχει επικρατήσει και για να περιγράψουμε το αντίστοιχο φαινόμενο σε όλες τις κατακρημνίσεις (χιόνι, χαλάζι, ομίχλη, πάχνη).
Όξινη βροχή μπορούμε να συναντήσουμε βέβαια και σε περιοχές όπου δεν υπάρχει άμεσα βιομηχανική δραστηριότητα, αλλά αυτή εκτελείται σε γειτονικές περιοχές. Οι παραπάνω ουσίες μεταφέρονται με τον αέρα, δημιουργώντας πρόβλημα στις περιοχές αυτές.
Οι συνέπειες της όξινης βροχής είναι πολλές και σημαντικές. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως μειώνεται η γονιμότητα του εδάφους, καταστρέφονται τα δέντρα και η βλάστηση, σε ορισμένα υδάτινα οικοσυστήματα προκαλείται θάνατος στους οργανισμούς που κατοικούν σε αυτό, ενώ γνωστό είναι και το πρόβλημα που δημιουργεί η όξινη βροχή σε αρχαιολογικά μνημεία, κατασκευασμένα από μάρμαρο και τα οποία μετατρέπει σε γύψο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου